Retoryka. Retoryka dla Aleksandra. Poetyka (2004)
Aristoteles
Ze wstępu: Arystoteles pisze o dwu rodzajach środków przekonywania: zewnętrznych, nie mających nic w spólnego ze sztuką, takich jak zeznania świadków, przysięgi, pisemne poświadczenia itp., do których ograniczali swe uwagi wcześniejsi teoretycy wymowy, i środki, których wynalezienie zawdzięczamy „sztuce” i które w związku z tym można nazwać w języku polskim „retorycznymi”.
One właśnie winny, zdaniem filozofa, stanowić główną podstawę retorycznego uwierzytelniania. Dzieli je Arystoteles na trzy rodzaje: te, 1) „które zależą od charakteru mówcy”, 2) „od nastawienia psychicznego, w jakie mowa wprawia słuchacza” i 3) „od samej mowy, ze w zględu na to, czy wykaże, że coś jest prawdą, czy że tylko pozorem”.
W Poetyce, z kolei Arystoteles opisuje m.in., o co chodziło autorom starożytnym w ich działach. Np. (Poet. 16, 5), gdzie Arysoteles wyraża swoje poczucie, że Sofoklesowi w Królu Edypie nie chodziło o opisanie żadnego fatum, jak się to współcześnie wyobraża, ale o to, że Sofokles w swej tragedii wyraził wzór tragicznego samo-poznania, budzącego zgrozę za pomocą prawdopodobnego rozwoju wypadków.
ฉบับ/เล่ม:
I
ปี:
2004
ฉบับพิมพ์ครั้งที่:
I
สำนักพิมพ์:
Wydawnictwo Naukowe PWN
ภาษา:
polish
จำนวนหน้า:
375
ISBN 10:
8301143088
ISBN 13:
9788301143084
ซีรีส์:
biblioteka klasyków filozofii
ไฟล์:
PDF, 14.50 MB
IPFS:
,
polish, 2004
Amazon 
Barnes & Noble 
Bookshop.org 
สามารถแปลงไฟล์ได้
ผลการค้นหาเพิ่มเติม
สิทธิประโยชน์อื่นๆ 
คำที่ถูกค้นหาบ่อยที่สุด
บุ๊กลิสต์ที่เกี่ยวข้อง
